Trudno cokolwiek powiedzieć w obliczu wielkopiątkowego dramatu. Nic nie jest w stanie wyrazić tego, co zaszło. Choć wydaje się nam, że wiemy, co się wtedy stało, to w rzeczywistości, wprawdzie świadomi faktów historycznych, nie jesteśmy tego w stanie ogarnąć ani sercem, ani umysłem. Jezus zostaje przybity do krzyża i umiera. Bóg wydany w ręce ludzi przyjmuje na siebie to, co oni Mu zgotowali, nie dlatego, że nie ma wyjścia, ale dlatego, że sam zapragnął oddać za nas życie. Jego śmierć staje się narzędziem zbawienia nas wszystkich. Śmierć, która pojawiła się na świecie na skutek grzechu, zostaje wykorzystana, aby ów grzech z tego świata na zawsze wyplenić. Tak więc konsekwencja grzechu staje się przyczyną naszego zbawienia, a utracona harmonia zostaje odbudowana. Teraz od nas zależy, czy będziemy chcieli dostroić nasze życie do jej dźwięków.

Baranku Bozy, wydany za życie świata, dziękujemy Ci za zbawienie, którym nas obdarzyłeś. Prosimy Cię, abyśmy w krzyżu Chrystusa pokładali naszą nadzieję.