Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich! (Mk 9, 35) Słowa Jezusa z odczytanego przed chwilą fragmentu Ewangelii wskazują drogę świętej ambicji, znamionującej tych, którzy znają i miłują Boga: jest to droga duchowego pierwszeństwa, paradoksalnie jednak człowiek urzeczywistnia je, kiedy staje na ostatnim miejscu – to znaczy przyjmuje postawę, wielkodusznej i ofiarnej służby, na wzór samego Jezusa, który przyszedł, by służyć, a nie po to, by Mu służono. Niewiele zrozumieli z Jego nauki uczniowie, którzy w drodze do Kafarnaum sprzeczali się, kto z nich jest największy (Mk 9, 34). O tej jakże ludzkiej ambicji mówi bardzo dobitnie Apostoł Jakub, wskazując w niej źródło <<wojen i kłótni>>, które niszczą społeczność: Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość, a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie (Jk 4,2). Oto obraz świata opanowanego przez żądze, które walczą w członkach i w sercu człowieka. Jest to także niezwykle realistyczny opis współczesnego społeczeństwa! Spór, o którym mówi Ewangelia, ma być dla nas przestrogą, że także wśród synów Kościoła możne się zakraść plaga pychy, czasem zamaskowanej, albo ukrytych ambicji, które stanowią przestrogę dla dzieła Bożego. Na temat pokus tego rodzaju Jezus wypowiada się bardzo jednoznacznie i trzeba Jego słowa brać na serio: kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich.

św. JAN PAWEŁ II

Komentarz do Ewangelii