“Niewiasty u grobu”, fragment dekoracji freskowej Kaplicy Trójcy Świętej
w Lublinie, pocz. XV w.

Już widok pustego grobu napełnił kobiety zdumieniem. Ich radość wzrosła niepomiernie, gdy anioł oznajmił im wielką nowinę o zmartwychwstaniu. Tak naprawdę jednak prawdziwa radość przepełniła je dopiero na skutek osobistego spotkania ze Zmartwychwstałym. Radość przywracająca nadzieję, dająca odwagę. Radość misyjna, bo nie sposób zatrzymać ją tylko dla siebie. Tak podpowiada serce, tak nakazuje Zmartwychwstały. Jezus daje im odwagę do wykonania tego, co poleca :mają ewangelizować apostołów, gdy ci zwątpili. Moje spotkanie ze Zmartwychwstałym też napełnia mnie radością, bo On wchodzi w całą moją egzystencję, by ją od wewnątrz przemieniać. Daje mi odwagę, aby moja radość też była misyjna. 

Zachęcasz mnie, Panie, abym dzielił się z innymi moją radością ze spotkania z Tobą. Daj mi odwagę, aby moja Pascha była misyjna, bym niczego i nikogo się nie bał, bo Ty jesteś ze mną.