1. “Gaudete in Domino semper. ITERUM dico: Gaudete! … Dominus salo”. “Radujcie się zawsze w Panu; kolejny powiem, Raduj …. Pan jest blisko!”(Flp 4, 4-5). To z tych słów zaczerpniętych z listu świętego Pawła do Filipian, ta niedziela ma nazwę liturgiczną “Gaudete”. Dziś liturgia wzywa nas do radości, ponieważ narodziny Pana zbliżają się: w rzeczywistości jest to tylko 10 dni.
W Liście do Tesaloniczan, Apostoł zachęca nas w ten sposób: “Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie, w każdym położeniu dziękujcie …. Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa.” (1 Tes 5, 16-18; 23).
Jest to typowe Adwentowe wezwanie. Adwent to okres liturgiczny, który przygotowuje nas do narodzin Pana, ale jest to również czas oczekiwania na ostateczny powrót Chrystusa na sądzie ostatecznym, a Paweł odnosi się w pierwszej kolejności, to drugie przyjście. Sam fakt, że zakończenie roku liturgicznego zbiega się z początkiem Adwentu sugeruje, że “początek czasu zbawienia” jest w jakiś sposób związane z “końca świata”. To wezwanie typowe Adwentu zawsze obowiązuje: “Pan jest blisko!”.
3. Jan Chrzciciel jest jedną z najważniejszych postaci biblijnych, które spotykamy podczas tego ważnego okresu roku liturgicznego. W czwartej Ewangelii czytamy: “Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. On przyszedł na świadectwo, aby zaświadczyć do światła, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, ale przyszedł, aby dać świadectwo światła” (J 1, 6-8). “Kim jesteś?” Na pytanie, Jan Chrzciciel odpowiada: “Ja nie jestem Mesjaszem”, ani Eliaszem, ani żadnym z innych proroków (J 1, 19-20). A w obliczu nacisków, mówi: “Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Panu” (J 01, 23).
Z tego cytatu z Księgi Izajasza, w pewnym sensie odsłania swoją tożsamość i wyjaśnia jego szczególną rolę w historii zbawienia. A kiedy przedstawiciele Sanhedrynu pytają go, dlaczego udzielał chrztu, choć nie jest ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani żadnym z inny proroków, odpowiada: „Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała”. (J 1, 26-27).
6. “Duch Pański nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać rany serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę; aby obwieszczać rok łaski u Pana.” (Iz 61, 1-2).
W synagodze w Nazarecie, w momencie rozpoczęcia swej publicznej działalności, Chrystus będzie używać słów proroka Izajasza do siebie. Dzisiaj powtarza je dla nas podczas tego zgromadzenia liturgicznego, i powtarza, że zaprasza nas ponownie radować się słowami Izajasza: „Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości.” (Iz 61, 10).
Proroka radosne głoszenie jest echem tego, co Paweł pisze w fragmencie listu do Tesaloniczan. Izajasz stwierdza: “Raduję się serdecznie w Panu” (Iz 61, 10), a Paweł zachęca: “Radujcie się! Pan jest blisko! ” (Flp 4, 4-5; 1 Tes 5, 16- 23)!.
Pan Jezus jest pod ręką w każdej chwili naszego życia. On jest w zasięgu ręki, jeśli weźmiemy pod uwagę go w perspektywie Bożego Narodzenia, ale jest także w zasięgu ręki, jeśli spojrzymy na niego nad brzegiem Jordanu, kiedy oficjalnie swą mesjańską misję otrzymuje od Ojca; Na koniec, jest w zasięgu ręki z perspektywy jego powrotu po zakończeniu czasu.
Chrystus jest w zasięgu ręki! Pochodzi z mocy Ducha Świętego, aby głosić Dobrą Nowinę; przychodzi, by leczyć i uwolnić, by głosić czas łaski i zbawienia, w celu rozpoczęcia, już w noc betlejemską, dzieła odkupienia świata.
Zatem więc cieszcie się i weselcie! Pan jest; On przychodzi, aby nas zbawić.
Amen!
Homilia Świętego Jana Pawła II
Niedziela, 15 grudnia 1996
