Czas wielkopostnego wpatrywania się w krzyż Jezusa zostaje rozpromieniony jasnością Jego Przemienienia. Na wysoką górę, wyższą niż Golgota, zostają zaproszeni wybrani uczniowie. Im, zmierzającym z Jezusem do Jerozolimy na święto Paschy, i nam, przygotowującym się do świąt paschalnych, objawia się sens i cel drogi, którą idzie Jezus. On wzywa każdego, kto chce być Jego uczniem, aby wziął krzyż i szedł za Nim. Nie wiemy, na ile Piotra utwierdziła w tym rozmowa o odejściu Jego Mistrza. Wiadomo jednak, że zapowiedź zmartwychwstania i przyszłej chwały Mesjasza chce on przedłużyć, stawiając namioty. Pragnienie zamieszkania na górze jest wyrazem ludzkiego pragnienia nieba. Dla nas także jest przygotowana ta chwała.

Panie, tylko przy Tobie jest dobrze być, bo Ty dajesz to szczęście, którego sam szukam po omacku. Dobrze jest być z Tobą, idąc na Górę Przemienienia, tak samo jak i idąc na Golgotę.