Dzisiejsza Ewangelia, która wprowadza nas w Wielki Post, poucza nas o duchowej dyskrecji. Nic z tego, co robimy, ani jałmużna, ani modlitwa, ani post, nie mogą być potraktowane na pokaz. W przeciwnym razie rozmijamy się z sednem tego, co się za nimi kryje. Ich zadaniem jest pomóc nam w pogłębieniu naszej relacji z Bogiem. Nie tylko gdy się modlimy, ale także pościmy czy też dajemy jałmużnę, otwieramy się na Niego. Modlitwa w oczywisty sposób skierowana jest ku Bogu, post jest próbą wprowadzenia harmonii w nas samych poprzez swego rodzaju poskromienie zmysłów, jałmużna natomiast jest w gruncie rzeczy usłużeniem Bogu w potrzebujących. Jeśli chcemy, aby praktyki te przyniosły nam owoce duchowe, musimy pamiętać, że wykonywanie ich na pokaz mija się z celem. Pożywką dla większości grzechów jest pycha i jeśli nie uda się nam jej poskromić, jeśli praktykując post, modlitwę, czy jałmużnę, będziemy ją tymi praktykami dokarmiać, to mało prawdopodobne, abyśmy doświadczyli duchowego wzrostu.

Duchu Święty, w Twoje ręce powierzamy okres Wielkiego Postu. Przenikaj nas i prowadź, abyśmy oczyszczeni dzięki Twojej łasce wzrastali na drodze ku Ojcu.