1. Na pierwszą niedzielę nowego roku, drugą po Narodzeniu, po raz kolejny liturgia proponuje nam do medytacji cudowny fragment z Prologu Ewangelii Janowej.

„Na początku”, pisał, „było Słowo … ” (J 1, 1). Greckie słowo to „Logos”, ale w umyśle Apostoła to odniesienie do „Mądrości”, która jest uosobieniem w Starym Testamencie jako Byt, który reguluje wszechświat i historię: „… a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo … wszystko przez Nie się stało.”

2. Tu jednak przychodzi zaskakujące stwierdzenie: „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1, 14). Sam Jan, który ustala spojrzenie na wiarę od boskich początków Chrystusa, stanowczo nalega na rzeczywistość Wcielenia. On zestawia dwa pozornie sprzecznych słowa: „Słowo” i „Ciało”. Tak! Jezus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym Człowiekiem On jest Jednorodzonym Synem Bożym, którego Jan i inni apostołowie „widzieli”, „słyszeli” i „dotykali” (por I J 1, 1-3). W jego człowieczeństwie mieszka cała pełnia jego boskości (por Kol 2, 9).

3. Drodzy przyjaciele, prowadzeni przez ewangelistę Jana, wejdźmy do tajemnicy Dziecka Betlejem, w którym Bóg objawił swoją twarz w pełni. Zastanówmy się w milczeniu z Maryją Dziewicą nad wiecznym Słowem, który dla nas stał się małym dzieckiem. Dziś, jak wówczas, daje tym, którzy wierzą w imię jego „moc, aby się stali dziećmi Bożymi” (por . J 1, 12). To jest tajemnica i dar Bożego Narodzenia!

św. JAN PAWEŁ II

Niedziela, 04 stycznia 2004