Przez święte namaszczenie chorych i modlitwę kapłanów, cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił, a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu (por. KKK 1500).

Cierpienia i choroby człowieka to jeden z najtrudniejszych problemów zawsze niepokojących ludzkość. Odczuwają to także chrześcijanie, jednak światło wiary pomaga im przeniknąć głębiej tajemnicę cierpienia i samo cierpienie mężniej znosić. Człowiek chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadał na duchu i podlegając pokusom nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia chorych daje swoim wiernym dotkniętym chorobą potężną moc i obronę. Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego, która pomaga całemu człowiekowi do zbawienia, a mianowicie umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. W miarę możliwości należy usuwać przesądy, jakoby przyjęcie sakramentu chorych było pewnym znakiem śmierci i zachęcić do przyjmowania go, gdy tylko zajdzie potrzeba (to znaczy poważna choroba człowieka).

• Odwiedziny chorych i osłabionych wiekiem parafian odbywają się w każdy pierwszy piątek miesiąca.
• W nagłych przypadkach, można zawsze wezwać kapłana do chorego.