Opis:
Monstrancja promienista wzniesiona na wydłużonej stopie o falistym obrysie z wąską kryzą i zdwojonym cokołem. Płaszcz płaski przechodzi w okrągłą szyjkę nakrytą listkowym kołnierzem i talerzykiem. Obrzeże płaszcza zdobią woluty przedzielone listkami. Gładkie pierścienie i talerzyki zdobione kimationem, ujmują owoidalny nodus wypełniony trzema anielskimi główkami. Połączenie trzonu z glorią zakrywają cztery listki akantu. Gloria eliptyczna zbudowana jest z tarczy profilowanych promieni wiązkowych z nałożonymi dwoma gałązkami winnej latorośli i kłosami zbożowymi. Gałązki dekorowane czteroma zielonymi kamieniami dochodzą do plakiety przedstawiającej Boga Ojca na obłokach wśród anielskich główek. Bóg Ojciec w kolisto-promienistym nimbie, w prawej ręce spoczywającej na kuli trzyma berło. Dolną część tarczy zajmuje figurka gołębicy Ducha Świętego. Reservaculum w formie czteroliścia o liniach falisto wklęsłych, ujmuje z obydwóch stron tarcza utworzona z wolut, liści akantu i stylizowanych, kogucich grzebieni. Tarczę od przodu dekorują kamienie jubilerskie (4 fioletowe i 1 bezbarwny). Od rewersu do promienistej tarczy przymocowane są cztery ażurowe, wolutowo – roślinne brosze. Monstrancję zwieńcza równoramienny krzyżyk na kuli o ramionach zakończonych linią falisto-wklęsłą. Kulę i krzyżyk zdobią bezbarwne i czerwone kamienie jubilerskie.

Stan zachowania: małe ubytki złoceń na stopie, brakuje jednego kamienia przy reservaculum.
Inwentarz z lat 1863 i 1866 wymienia monstrancję mosiężną, pozłacaną ważącą 3 funty i 9 łutów (AAP, KA II 409/01). Stopa analogiczna do monstrancji z Góry (kat. 91), Noskowa (kat. 210) i Panienki (kat. 247).

Literatura: niepublikowana.

Opis:
Kielich wznosi się na okrągłej stopie z kryzą zdobioną stylizowanymi listkami i wyoblanym cokolikiem. Powierzchnie cokoliku pokrywają sześć nerkowatych kartuszy z gładkimi lustrami, przedzielonych w trzech miejscach przewiązkami, zdobionymi pojedynczymi kaboszonami. Płaszcz przechodzi w stożkowata szyjkę, nakrytą płatkowym kołnierzykiem i rozetkowym talerzykiem. Pola płaszcza wypełniają trzy główki anielskie ujęte w wolutowe kartusze, przedzielone ornamentem małżowinowym. Główki anielskie mają lokowane włosy, podwieszone chusty i wysoko wzniesione skrzydła z podwójnym rzędem piór. Od góry i dołu dwie wklęski rozgraniczone talerzykami ujmują gładki, gruszkowaty nodus, przedzielony pierścieniem. Czara posiada wyoblane dno, ścianki rozwarte, biegnące po łuku i wychylony brzeg.

Stan zachowania: ubytki srebra i pęknięcia na stopie, nieumiejętna naprawa stopy w znacznym stopniu zniekształciła twarz jednej główki anielskiej, produkty korozji.

Literatura: brak.

Opis:
Kielich wzniesiony jest na wypukłej stopie położonej na rzycie kolistym, z kryzą i wyoblanym cokolikiem. Stopę członują cztery skręcone, gładkie pasy wychodzące z szyjki i dochodzące do brzegu kryzy. Pasy mają profil wypukło-wklęsły. Pola między pasami zdobią ulistnione gałązki pokryte kwiatkami. Płaszcz wydzielony uskokiem, powtarzającym rzut stopy, przechodzi w okrągłą szyjkę nakrytą listkowym kołnierzykiem i pierścieniem. Trzon składa się z dolnej wklęski oraz górnych dwóch wklęsek przedzielonych pierścieniem, ujmujących gruszkowaty nodus. Powierzchnię nodusu zdobią pukle oraz cztery człony, pokryte rytowanymi pędami roślinnymi. Wysoka czara z szerokim dnem i lekko rozwartych ściankach biegnących po łuku, spoczywa w ażurowym koszyczku. Czara i koszyczek pochodzą z kielicha wykonanego około połowy XVII w. Koszyczek tworzą trzy anielskie główki wkomponowane w ornament małżowinowy. Główki wykonane dość schematycznie mają wzniesione, wolutowe skrzydła, podwieszone chusty i palmetowe nimby.

Stan zachowania: ubytki srebra i pęknięcia na stopie i koszyczku, produkty korozji.

Literatura: KZSP 1980, t. V, z. 10, s. 98.

Opis:
Kielich gładki, wznosi się na okrągłej stopie z wąską kryzą i cokolikiem w formie simy. Płaszcz wydzielony uskokiem przechodzi w krótką, okrągłą szyjkę. Dwa wysokie, wklęsłe pierścienie, z których górny jest wyższy, ujmują kulisty nodus. Kubkowata czara posiada szerokie dno, ścianki biegnące po linii prostej i mocno wychylony brzeg.

Stan zachowania: ubytki złoceń i srebrzeń, produkty korozji.

Literatura: brak.

Cyborium do przenoszenia hostii dla chorych - pozłacane

Stan zachowania: Idealny

Literatura: Brak

Taca pozłacana

Stan zachowania: Bardzo dobry

Literatura: Brak

Lampa, którą ministrant nosił przed księdzem idącym do chorego z Najświętszym Sakramentem, XIX w.

Stan zachowania: Bardzo dobry

Literatura: Brak