Drodzy Bracia i Siostry,

1. W tą drugą niedzielę Wielkiego Postu liturgia przedstawia nam Przemienienie na górze Tabor. To objawienie chwały, która poprzedza najwyższą próbę Krzyża i przewiduje zwycięstwo zmartwychwstania.

Piotr, Jakub i Jan byli świadkami tego niezwykłego wydarzenia. Dzisiejsza Ewangelia opowiada, że Jezus wziął ich ze sobą i zaprowadził ich na górę wysoką (Mk 9, 2).

Wspinanie się uczniów na Tabor pobudza nas do refleksji nad pokutną drogą tych dni. Wielki Post jest także ścieżką w górę. Jest to zaproszenie do odkrycia na nowo uspokajającej i regenerującej ciszy medytacji. Jest to wysiłek, aby oczyścić serce z grzechu, który je obciąża. Jest to z pewnością wymagająca podróż, ale taka, która prowadzi nas do celu bogatego w piękno, chwałę i radość.

2. Podczas Przemienienia słychać głos Ojca Niebieskiego: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie” (Mk 9, 7). Te słowa zawierają cały program Wielkiego Postu: musimy słuchać Jezusa . On objawia nam Ojca, ponieważ, jako Syn, jest „obrazem Boga niewidzialnego” (Kol 1, 15). Ale w tym samym czasie, co prawda, „Syn Człowieczy”, wyjawia, kim jesteśmy, objawia człowieka do człowieka. Bądźmy więc, nie bójmy się Chrystusa! W podnoszeniu nas na wyżyny swojego Boskiego życia, on nie odbiera naszego człowieczeństwa, ale wręcz przeciwnie, on uczłowiecza nas, dając naszemu życiu osobistemu i społecznemu pełny sens.

3. Drodzy bracia i siostry, spójrzmy na Maryję, Dziewicę słuchającą, która była zawsze gotowa przyjąć i zachować w sercu słowa swego Boskiego Syna  (por Łk 2, 51). Ewangelia mówi o niej: „Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana” (Łk 1, 45). Niech Matka Boża pomoże nam wejść w głęboką harmonię ze Słowem Bożym, tak, żeby Chrystus stał się światłem i przewodnikiem całego naszego życia.

św. JAN PAWEŁ II

Niedziela, 23 lutego 1997