“Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny”, Filipo Lippi w 1467–1469,
fragment dekoracji freskowej Katedra w Spoleto, Włochy 

Dzisiejszą uroczystość trzeba przeżywać razem z Chrystusem, ponieważ tylko w świetle Jego tajemnicy możemy próbować zrozumieć tajemnicę wzięcia Maryi z ciałem i duszą do nieba. W Maryi wyniesionej do chwały nieba podziwiamy pełne zwycięstwo Chrystusowego zmartwychwstania. W niej możemy zobaczyć, gdzie jest kres wędrówki tych, którzy swoje życie całkowicie zjednoczyli z losem Chrystusa. Wszelka cześć, z jaką stajemy przed Maryją, jest włączeniem się w Jej uwielbienie Boga za wielkie rzeczy, które On w Niej uczynił dla nas. Błogosławić Maryję to przede wszystkim zrozumieć, że i mnie Jezus chce dać miejsce w swojej chwale, z duszą i ciałem. Najpierw jednak to ja muszę dać Jezusowi absolutne pierwszeństwo w życiu. Tak jak to uczyniła Maryja. I z Jej matczyną pomocą. Wniebowzięta otacza matczyną troską moją drogę do pełni życia w zmartwychwstaniu.

Panie Jezus, jednoczę się z Maryją, która ciałem i duszą wyniosłeś do Twojej boskiej chwały. Chcę razem z Wniebowziętą wyśpiewać chwałę Bogu, za wielkie rzeczy, które czyni dla człowieka.    

“Zaśnięcie Maryi”, Filipo Lippi w 1467–1469,
fragment dekoracji freskowej Katedra w Spoleto, Włochy